Blog hau irakurtzen hasi aurretik, galdera batzuk egingo dizkizut:

• Nola sentitzen zara zure lagunekin zaudenean?
• Zein harreman zaindu nahiko zenuke gehiago?
• Zeintzuk dira zuretzat adiskidetasun osasuntsu baten ezaugarriak?
• Sentitzen al duzu oreka ematearen eta jasotzearen artean?

Galdera hauei guztiei erantzun ahal izateko, uste dut asko pentsatu eta lagunekin izandako esperientziari buruz hausnartu behar izan duzula.

Izan ere, bizitzan lagun izatea eta lagunak izatea oinarrizko behar emozionala da. Adiskidetasunak poza, babesa eta identitatearen parte bat ematen digu. Baina egia da ere, adiskidetasunak ez direla beti errazak: harreman horiek ere konplexuak izan daitezke, aldakorrak eta, batzuetan, nekagarriak.

Psikologo moduan, maiz entzuten dut pazienteen ahotik adiskidetasunekin lotutako frustrazioa, desoreka edo mina. Gertuko harreman batek ez du zertan automatikoki osasuntsua izan. Batzuetan, dinamika toxikoak, mendekotasun emozionala edo elkarrekikotasun faltak eragiten dute harreman horrek neke bihurtzea.

Horregatik da hain garrantzitsua adiskidetasunetan arreta jartzea: nola sentiarazten gaituzten, zer ematen (eta kentzen) diguten, eta zenbateraino ari garen benetako lotura osasungarri batean murgilduta.

Gainera, harreman onak ez dira kasualitatez sortzen, baizik eta zaintzaz eta hautuz eraikitzen dira. Gure lagunekin ditugun harremanak zaintzea ez da soilik haiekin kontaktuan egotea edo elkarren berri izatea; horrek esan nahi du ere mugak jartzea, komunikazio irekia sustatzea eta gure burua ere harreman horretan zaindua sentitzea.

Eta bai, lagunak aukeratu egiten dira. Gure heldutasun emozionalak laguntzen digu ulertzen norrekin konektatzen dugun benetan, norekin senti gaitezkeen aske eta babestu. Ez da kopuru kontua: kalitatea da gakoa.